प्रिय मनोज सर,
असं म्हणतात कि आपल्या आयुष्यात घडणाऱ्या प्रत्येक गोष्टी नियतीने आधीच लिहून ठेवलेल्या असतात. योग्य माणसं योग्य वेळी तुमच्या आयुष्यात येतात. काही जण तात्पुरते येऊन जातात तर काही तुमच्या आयुष्याचा भाग होऊन जातात. काही जणांशी नातं जुळायला महिने वर्ष निघून जातात आणि काहीजण एका भेटीतच आपले होऊन जातात. ३ वर्षांपूर्वी आपली भेटसुद्धा एम.बी.सी. च्या मीटिंगमध्ये तशीच झाली आणि आपलं नातं बहरत गेलं.
एम.बी.सी. मध्ये आल्या दिवसापासून तुमची देण्याची वृत्ती आणि इतरांच्या आयुष्यात योगदान करण्याची तळमळ दिसून आली. रिलायन्समधून जी.एम. पोस्टवरून स्वतः राजीनामा देऊन तुम्ही बिजनेस चालू केलाय हे समजलं तेव्हा थोडाफार अँटीट्युड असावा असा अंदाज मी बांधला होता कारण कोर्पोरेटमध्ये एवढ्या पुढे गेलेल्या लोकांची स्वतःची एक स्पेस असते. पण तुम्ही वेगळे होतात. आपल्या एम.बी.सी. कुटुंबात सहभागी झाल्यापासून तुम्हाला कोणतं काम लहान मोठं वाटलं नाही. इव्हेन्ट मध्ये बॅनर लावण्यापासून तुम्ही सगळी कामं आवडीने केलीत. ना कोणत्या गोष्टीचा दिखावा ना अतिशयोक्ती. तुम्ही आहात तसेच राहिलात म्हणून सगळ्यांना आपलेसे वाटलात.
योगायोगाने एम.बी.सी. मिटिंगला जाण्यासाठी आपला रूट एकच असल्याने तुमच्याशी अजून संवाद साधण्याची संधी मिळाली. त्यात तुमचं व्यक्तिमत्व अजून उलगडत गेलं. आपल्यामध्ये एकमेकांच्या कुटुंबापर्यंत शेअरिंग झाली. पर्सनल गोष्टी डिस्कस झाल्या आणि मग तुम्ही मला माझ्या घरातल्या व्यक्तीपैकी एक वाटायला लागलात. घरातली व्यक्ती म्हटली कि आपण हक्क गाजवतो. तसंच तुमच्या बाबतीतही मी खूप वेळा केलं असेल. तुमच्या कंपनीतून घरी लागणारी औषधं घरपोच मिळतात हे समजल्यावर आई आणि पप्पांची औषधं मी महिन्याला तुमच्याकडून घेत राहिलो. औषधं संपायला लागलीत हे माझ्या लक्षात नसताना तुम्ही समोरून मला फोन करून आठवण करून देत राहिलात. या कामासाठी तुमचा स्टाफ होता पण हे कॉल्स तुमच्याकडून यायचे तेव्हा जास्त आपुलकी वाटायची. आई सिरीयस असताना दादानंतर पहिला कॉल मी तुम्हाला केला. सगळी कामं सोडून तुम्हीसुद्धा कोव्हिडच्या एवढ्या विचित्र परिस्थितीमध्ये घरी धावत आलात. आम्हा तिघांपेक्षाही जास्त आईला ट्रीटमेंट मिळवून देण्यासाठी धावपळ केलीत. दोन दिवस सलग आमच्यासोबत राहिलात. तेव्हा आम्ही तिघे आहोत असं मला वाटलं नाही. आम्ही ४ भाऊ आहोत असंच वाटत राहिलं.
पिकनिकमध्ये तुमचं वेगळं रूप दिसतं. तेव्हा अगदी तुम्ही लहान मुलासारखे होऊन जाता. पण तेच तुम्ही मीटिंग्समध्ये असताना तुमचा वावर अगदी वेगळा असतो. माणसाला त्याचं पर्सनल आणि प्रोफेशनल लाईफ वेगळं करता यायला हवं हे तुमच्याकडून शिकता येतं. गेल्या काही महिन्यात वाशी ब्रँचसाठी तुमच्यासोबत काम करताना बऱ्याच गोष्टी शिकता आल्या. तुमचं माझ्यासारखंच एम.बी.सी. मधल्या कित्येक लोकांच्या वैयक्तिक व व्यावसायिक आयुष्यात योगदान आहे. मला एम.बी.सी. मधल्या गोष्टी आपल्या सदस्यांकडून कळतात म्हणून माहित आहे. एम.बी.सी. व्यतिरिक्त बाहेर हि खूप सारं असेल पण तुम्ही करून मोकळे होता. केलेलं योगदान लक्षात ठेवून ते सांगत बसायला किंवा परतफेडीची अपेक्षा करायला तुम्हाला वेळ नसतो. फक्त १८० रुपयाचं औषध लॉकडाऊन मध्ये वरळीला डिलिव्हरी करण्यासाठी तुम्ही स्वतः कारने गेला होतात. तेव्हा माझ्या मनात विचार आला होता कि, "याना डिझेलच १००-२०० रुपयांचं लागलं असेल मग त्यांना हे परवडणार कसं?". पण आपल्या नफ्यापेक्षा पेशंटला औषध मिळणं या तत्वाचे तुम्ही. "कमवायचं तिकडे कमवू सर; पण जिकडे गरज आहे तिकडे कमावण्याचा विचार नाही करायचा", हे वाक्य तुमच्यातली माणुसकी दाखवतं.
कित्येक साऱ्या गोष्टी लिहिण्यासारख्या आहेत. मेडिसिन इंडस्ट्रीमध्ये असल्यामुळे तुमचा रोल प्रत्येकाच्या आयुष्यात वेगळा आणि महत्वाचा होतो आणि तुम्ही तो उत्तम निभावून नेता. तुम्ही निस्वार्थी मनाने देत जाता त्यामुळे तुम्हाला नक्कीच भरभरून मिळत जाईल याबाबतीत शंका नाही. तुमच्या आयुष्यात आलेल्या चढउतारांवर मात करून पुढे जाण्याची ताकद तुमच्यात आहे. ज्या पद्धतीने लोक तुमच्यावर आता प्रेम करतात, ते आणि तसंच कायम तुमच्यावर ते करत राहतील. तुमच्या आयुष्यात तुम्हाला प्रत्येक गोष्ट भरभरून मिळेल. नमिता वहिनी आणि मृण्मयीची साथ तर तुम्हाला आहेच. एक सर्वोत्कृष्ट उद्योजक, उत्तम नवरा, कर्तव्यदक्ष बाबा, प्रेमळ भाऊ, खट्याळ मित्र या प्रत्येक भूमिकेला तुम्ही कायम न्याय देत राहाल आणि तुमचं व्यक्तिमत्व दिवसेंदिवस असंच खुलत राहील. आपलंही नातं असंच बहरत जाईल. माझ्या आयुष्यात गेल्या काही वर्षात घडलेल्या चांगल्या घटनांपैकी तुमची आणि माझी भेट आहे.
वाढदिवसाच्या खूप शुभेच्छा मनोज सर!
तुमच्यासाठी या आयुष्यात जे काही करण्याची संधी मिळेल त्याचं नक्कीच सोनं करेन!
तुमचाच,
सुबोध
Comments
Post a Comment