*गिफ्ट*
- सुबोध अनंत मेस्त्री
======================================
माझा मुलगा सार्थक साडे पाच वर्षांचा आहे. या वयात मुलांना चॉकलेट्स, कॅडबरी, आईस्क्रीम अशा गोष्टी आवडतात. सध्या किंडर जॉयची क्रेझ मुलांना आहे. त्यातलं चॉकलेट खाण्यापेक्षा खेळणी कोणती मिळतात यात त्यांना इंटरेस्ट जास्त असतो. सार्थक सुद्धा किंडर जॉय पहिल्यांदा दोन वर्षांपूर्वी खाल्ल्यापासून दुसऱ्या चॉकलेट बद्दल बोलतच नाही. आता एखाद्या चॉकलेटच्या तुलनेत ही किंमत कमीत कमी दुप्पट आहे. त्याला पैशाची किंमत आतापासून कळावी म्हणून काहीतरी करावं अशी ईच्छा होती. तेवढ्यात माझा फायनॅनशीअल ऍडवायजर मित्र महेश चव्हाण याची पोस्ट मी फेसबुकवर पाहिली. त्याचा मुलगा स्पर्श सार्थकपेक्षा एक दोन वर्षे लहान आहे. स्पर्शने त्याच्या गल्ल्यातल्या सेविंग मधून स्वतःसाठी सायकल घेतली अशी ती पोस्ट होती. मला कल्पना सुचली. सार्थकची जुनी वॉटरबॅग आम्ही गल्ला म्हणून वापरायला लागलो. काम केल्याशिवाय पैसे मिळणार नाहीत हे समीकरण. मग ते अंथरून घालणं असू दे किंवा कचरा काढणं असू दे. त्याची दिवसाला 2 रुपये कमाई व्हायला लागली. त्यात आमच्या आईने एकदा पिन मारली, "2 रुपयात काय होतंय रे. लहान पोराला काम करायला लावतोस. कमीत कमी दहा रुपये दे." शेवटी आजी ती आज्जीच. आम्ही लहानपणी 10 पैसे मागितले की आमच्यावर चिडायची. नातवाला दहा रुपये दे बोलताना तिला काहीच वाटत नाही. बस्स. हा आता दहा रुपयाशिवाय ऐकायचा नाही. बरं, पैसे साठवून तो काही खायला आणतोय वैगेरे म्हणावं तर ते पण नाही. तो रोजच्या रोज पैसे मोजायचा. एकदा त्याच्या साठवलेल्या पैशातून आम्ही त्याच्यासाठी एक गेम घेऊन आलो होतो. त्यानंतर पुन्हा गल्ला रिकामी झाला आणि नव्याने सुरुवात. नंतर नंतर असं व्हायला लागलं की मी घरी आलो की हा लगेच पैसे मागायचा. मला थोडं इरिटेशन व्हायला लागलं होतं. पण कामाशिवाय पैसे नाहीत हे समीकरण कायम. या 8 ऑक्टोबर ला माझ्या दादाचा म्हणजे सार्थकच्या मोठया पप्पाचा वाढदिवस होता. सार्थकचा मोठ्या पप्पावर भरपूर जीव. दादा आला की सार्थकशी खेळतो त्याला मोबाईलवर गेम खेळायला देतो म्हणून दोघांचं जबरदस्त जमत. दादाच्या बर्थडे साठी माझं आणि प्रतिभाच गिफ्ट काय घ्यायचं म्हणून सहज डिस्कशन चालू होत. प्रतिभा पेन घेण्याबद्दल बोलत होती. सार्थक तिथेच होता. तो पटकन बाहेर गेला. त्याच्या गल्ल्यात आतापर्यंत साठलेले 80 रुपये घेऊन तो पटकन आला आणि म्हणाला, "मम्मी, माझ्याकडून मोठ्या पप्पांना पेन घे". मी एकदम स्तब्ध झालो. या वयात एवढ्या मेहनतीने जमा केलेले पैसे स्वतःसाठी खर्च न करता एका झटक्यात तो द्यायला तयार झाला हे माझ्यासाठी थोडं अनएक्सपेक्टेड होत. मी प्रतिभाला मुद्दाम ते पैसे घ्यायला सांगितले कारण मला वाटलं की तो परत मागेल पण त्याने तसं केलं नाही. मी प्रतिभाला त्याच पैशात थोड़े पैसे टाकून गिफ्ट घ्यायला सांगितलं कारण त्यापेक्षा मोठं गिफ्ट दादासाठी काही होऊच शकत नव्हतं. गिफ्ट आल्यावर त्यावर त्याने पेनाने, "मोठे पप्पा हे ला बू (त्याच्या भाषेतल आय लव्ह यु)" लिहिलं. ते गिफ्ट दादाला देताना मी तिथे नव्हतो पण त्यालाही नक्कीच भारी वाटलं असणार. एवढ्या लहान वयात जिथे मुलांना स्वतःकडची गोष्ट सोडण्यात इंटरेस्ट नसतो तिकडे शून्यावर येऊन पुन्हा सुरुवात करण्याची तयारी दाखवणाऱ्या मुलाबद्दल बापाला काय फिलिंग असेल आय कान्ट एक्सप्लेंन!!!
=========================================
- सुबोध अनंत मेस्त्री
स्वराज्य इंफोटेक / जीवनरंग
9221250656
Comments
Post a Comment