Skip to main content

उधार


"पप्पा, त्या डेअरीवाल्याचे दहा रुपये उधार राहिलेत. मी दूध आणलेलं ना मागे त्याचे", बाबांनी बिल्डिंगखालून अंडी आणायला पैसे दिले होते, त्यात दहाची नोट पाहून सार्थकला ते आठवलं असेल. "बाबू लेट होतंय...जा आधी खाली", बाबांचा मागून आवाज ऐकून तो तिथून लगेच निसटला. मीसुद्धा फारसं लक्ष दिलं नाही.

दुपारी शाळेची तयारी करताना त्याला पुन्हा एकदा आठवण झाली.

"माझ्याकडे तेव्हा ४० रुपये होते. मी त्याला बोललो आप उधार दो मै आपको लाके देता हू आणि विसरलो", तो शर्ट घालता घालता मला सांगत होता.

"उधार का घेतले तू? घरी येऊन परत घ्यायचे दहा रुपये आणि मग जायचं", उगाच उधारी वैगेरे प्रकार या वयात कसे मुलांना कळतात या भावनेने त्रासून बोललो.

"अरे मी त्याला ४० रुपये दिले होते दूध आणायला मग पन्नास कसे जातील?", बाबांचा किचनमधून आवाज आला.

"अहो पप्पा, मी म्हैशीच दूध आणलं. गायीचं नव्हतं. म्हणून पन्नास गेले", त्याची तयारी चालूच होती.

"कुणाकडून उधार घ्यायचं नाही. पैसे कमी पडले तर घरी येऊन घेऊन जायचं. डेअरी एवढी लांब आहे का? शाळेत जाताना बघूया", उगाच आता म्हैशीच दूध कशासाठी या विषयावर आई सुरू होईल म्हणून मीच बोलून मोकळा झालो.

त्याला शाळेत सोडायला मीच खाली आलो. स्कुल व्हॅन आली नव्हती. आम्ही दोघे त्या डेअरीसमोर रस्त्यावर उभे होतो. मी पुन्हा विसरलो होतो. पाचेक मिनिटांनी त्यानेच मला आठवण करुन दिली.

"पप्पा याच डेअरीतून घेतलेलं दूध", त्याने डेअरीकडे बोट दाखवत सांगितलं.

"तेच काका होते का डेअरीमध्ये?", त्या डेअरीसमोर माणूस उभा पाहून मी विचारलं.

"नाही. दुसरे होते", त्याने नकारार्थी मान हलवली.

"मग ते असतील तेव्हा देऊ", मी सांगितलं आणि इतक्यात डेअरीचा मालक डेअरीमध्ये शिरला.

"ते बघा पप्पा ते काका होते", सार्थक मालकाला बघून ओरडलाच. आम्ही रस्ता क्रॉस करणार इतक्यात उजव्या बाजून स्कुल व्हॅन येताना दिसली. मी त्याला घेऊन परत मागे फिरलो. इतक्यात काहीतरी विचाराने मी त्याला तिथेच थांबायला सांगितलं आणि मी रस्ता क्रॉस करून गेलो.

"उस बच्चे से आपको दस रुपया लेना था ना?", मी मागे हात करून डेअरीवाल्याला विचारलं. सार्थक व्हॅनच्या मागे असल्याने दिसला नाही पण त्याला काचेतून आम्ही दिसत होतो. तो अजून आत शिरला नव्हता. डेअरीवाल्याला समजलं नाही. मी सार्थकला खुणावून बाहेरच्या बाजूला यायला सांगितलं.

"अरे अंकल, उस दिन मैने आपसे वो भैस का दूध लिया था ना, दस रुपया बाकी था", त्याने व्हॅनसमोर येऊन रस्त्याच्या पलीकडूनच ओरडून सांगितलं.

"अरे सहाब छोडो ना दस रुपया", मालकाला कदाचित ते आठवलं असेल.

"अरे नही भैयाजी, माफ करना वो भूल गया था| उसने आज याद दिलाया|", असं बोलून मी पाकिटातून दहाची नोट त्याच्यासमोर धरली.

"अच्छे संस्कार हो तो ऐसे होता है| आप उसके पिताजी हो?", मालकाने हसत विचारलं.

"हा..उसके दादा दादी के संस्कार है", मी त्याला हसत बोललो.

व्हॅनच्या खिडकीच्या काचेतून सार्थक ते पाहत होता. पैसे दिले असं मी त्याला खुणावलं. त्यानेही हसत मला हात दाखवला. त्याच्या व्हॅन ने शाळेचा रस्ता धरला आणि मी ऑफिसचा.

धन्यवाद,
सुबोध अनंत मेस्त्री

Comments

  1. हो अगदी, सोमवारी रात्रीची गोष्ट आहे त्याने म्हशीचे दूध आणलं आणि मला सांगितलेही, मम्मी त्या डेअरी वल्याना 10 रुपये द्याचे आहेत म्हणून. मीच म्हटलं सकाळी खाली गेलास की दे, पण पुढे मीच विसरून गेली त्याला आज आठवलं असेल बहुतेक.
    असंच आधी सुद्धा झालं होत आम्ही छोटा छोटा भरपूर खाऊ घेतला आणि तो प्रत्येक खाऊच बेरीज करत होता मनामध्ये, त्याने मला विचारलं बरोबर ना एवढे पैसे झाले ना? मी हो म्हटलं आणि सुटे न्हवते म्हणून 100 ची नोट दिली, पाठी आलेले पैसे मी घाईत वरच्या वर बघितले पण पैसे जास्त होते, पुन्हा मोजले तर खरचं 5 रुपये जास्त होते दुकानदाराला त्यानेच परत केले व म्हणाला काका हे जास्त पैसे जास्त आहेत, दुकानदार त्याला thank you बोलला मग हा त्यानां welcome बोलला आणि आम्ही हसत निघालो. शेवटी घाईत छोटे cake चे पॅकेट्स तिथे दुकानातच विसरलो ते पुढं गेल्यावर कळलं. मी म्हटलं तू जेव्हा जाशील तेव्हा घे.
    दोन चार दिवसांनी तो बाबांबरोबर दुकानात गेला होता तेव्हा त्याने बाबांना सांगितलं, मग त्याने बोलून दाखवलं त्या दुकानदार काकांना की त्या दिवशी आम्ही cake घेतले पण इथेच विसरलो, लगेच दुकानदाराने ते cake पॅकेट्स त्याला दिले. सार्थक खुश होऊन thank you बोलला.
    हे त्याने मी आल्या आल्या सांगितलं, अरे व्हा गुड बॉय अस बोलून मी माझ्या कामात रमले.
    पण हा लेख वाचून छान वाटलं आणि त्याचं कौतुक करायचं राहील हे लक्षात आलं, खरंच त्याच्यात चांगल्या गोष्टी रुजताहेत.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ऑफर?? नको रे बाबा!!!

ऑफर?? नको रे बाबा!!! - सुबोध अनंत मेस्त्री ================================== ================================== नमस्कार, गेले बरेच दिवस व्हाट्सअप्प वर एक मेसेज फिरतोय, अमेझॉनची ऑफर चालू आहे *सॅमसंग गॅलॅक्सी नोट 5* मोबाईल फक्त *999* रुपयात. गेल्या काही दिवसात रोज एका तरी ग्रुप वर किंवा पर्सनली असा मेसेज मला येतोच आहे. कधी तो मोबाईल ऑफरचा असतो किंवा टीव्ही ऑफरचा मेसेज असतो. पण बऱ्याच अंशी मेसेजचा फॉरमॅट सेमच असतो आणि याला बरेच जण सारखे बळी पडतात म्हणून हे आर्टिकल लिहिण्याचा विचार मला पोलीस इन्स्पेक्टर संजय गोविलकर दादा यांनी बोलून दाखवला आणि म्हणूनच हा लेख तुमच्यासाठी. ================================== ================================== = "Incoming Call Dada" असा मोबाईल स्क्रीन वर डिस्प्ले दाखवत आणि वादळवाट ची रिंगटोन वाजवत माझं लक्ष माझ्या मोबाईलने खेचून घेतलं. दादा म्हणजे इन्स्पेक्टर संजय गोविलकर. फोन उचलल्या उचलल्या मला दादांनी पहिला प्रश्न केला, "सुबु, अमेझॉन ऑफरचा मेसेज बरेच दिवस मला सारखा येतोय. ते खरं आहे का?? मी आतापर्यंत दुर्लक्ष ...

आपली संस्कृती ते प्रगती - राजेश मॅन्युफॅक्चरिंग इंडिया प्रा. लि.

  काल राजेश इंडिया मॅन्युफॅक्चरिंग प्रा. लि. या वसईतील कामन विभागातील कंपनीला भेट देण्याचा योग आला. राजाराम फुलेजी यांना यावर्षी "महाराष्ट्र बिझनेस क्लब" प्रस्तुत "उद्योग गर्जना २०२५" मध्ये "उद्योगतारा" या सन्माननीय पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले होते. अडवायजारी बोर्ड मेंबर महेश चव्हाण यांच्यामुळे राजारामजींची ओळख झाली होती. महेश कडून त्यांच्या कंपनीबद्दल बरंच ऐकलं होतं आणि ते काल प्रत्यक्ष अनुभवायला मिळालं. वेळेच्या जवळपास पाऊणतास आधी आम्ही त्यांच्या फॅक्टरीला पोहचलो. वसई स्टेशन तिथून लांब असल्यामुळे कार घेऊन जाण्याशिवाय पर्याय नव्हता. माझ्यासोबत माझे मित्र आणि पार्टनर्स अमित देशमुख आणि अमित लाकरा होते. गेटबाहेरुनच कंपनीचा पसारा काय आहे याचा अंदाज आला. गेटपासून आतल्या भिंतीवर थोड्या थोड्या अंतरावर खूप चांगले मराठी / हिंदी असे मोटिव्हेशनल कोट्स लावले होते. आम्ही आत गेल्या गेल्या अकाउंट डिपार्टमेंट चे हेड आमच्याकडे आले आणि हात जोडून "गुड मॉर्निंग...वेलकम टू राजेश इंडिया" म्हणून आमचं स्वागत केलं. गाडी पार्किंग एरिया मध्ये पार्क करून आम...

जया अंगी मोठेपण....

  स्वतःच्या आवाजासाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या हॅना चॅप्लिन यांच्या हाऊसफुल असणाऱ्या शो मध्ये परफॉर्मन्स करताना अचानक आवाज चिरकला आणि काही केल्या पुढील कार्यक्रम होईल याची शाश्वती नसताना विंगेत असलेल्या ५ वर्षाच्या चार्लीने तो परफॉर्मन्स आईऐवजी स्वतः करून प्रेक्षकांना मंत्रमुग्ध करून सोडले. हाच त्याच्या आयुष्यातला पहिला परफॉर्मन्स. आईचा आवाज गेल्यावर पैसे यायचे बंद झाले आणि अत्यंत दारिद्र्यामध्ये आयुष्य काढावे लागले. दारूमुळे आपल्या आईशी घटस्फोट घेतलेल्या बाबांकडूनही पैसे येणे बंद झाले. आईने शिवणकाम करुन घर चालवण्याचा केलेला प्रयत्नही तितका यशस्वी होत नव्हता आणि त्यामुळे उपाशीपोटी राहण्याची सवय चार्लीला लहानपणापासूनच लागली. या सगळ्या घटनांमुळे चार्ली आणि त्याचा भाऊ सिडने याला वर्कहाऊसमध्ये जावं लागलं. तिथे स्वतःची चूक नसताना शिक्षा भोगाव्या लागल्या. यातच आईला वेडाचा झटका आला आणि ती वेड्यांच्या इस्पितळात दाखल झाली. कोर्टाच्या आदेशामुळे वडिलांच्या राहत्या घरात सावत्र आईसोबत काही दिवस काढावे लागले. इथे काम केल्याशिवाय चार्लीला जेवण सुद्धा मिळत नव्हतं. शाळेतून घरी येऊन त्याला काम...