Skip to main content

Posts

Showing posts from November, 2017

जिस चीज को सच्चे दिल से चाहो....

"पप्पा, मी  बनणार तर शिवाजी महाराजच बनणार.  नाहीतर काहीच नाही", अर्ध्या झोपेत सकाळी अंथरुणातच सार्थक मला सांगत होता.   "अरे बाळा, नाही मिळाला कॉश्च्युम महाराजांचा तुझ्या साईझचा.  आता कसं करायचं मग?  अरे हा बघ ना हा कन्सेप्ट मस्त आहे. ", माझ्या मोबाईल वर डाउनलोड केलेली इमेज त्याला मी दाखवली.  त्यात मलमपट्टी केलेल्या एका मुलाचा फोटो होता आणि एक पाटी गळ्यात अडकवली होती, "आय अर्ग्युड विथ माय वाइफ".  मी फक्त तो मॅटर चेंज  करून मस्त एक कविता बनवली होती.   "चालताना रस्त्यावर किंवा असाल जेव्हा गाडीवर  बाजूला ठेवा मोबाईल आणि लक्ष ठेवा रस्त्यावर  घरी वाट पाही कुणी जीव नसे हा स्वस्त  मोबाईलच्या नादात हे आयुष्य होईल उध्वस्त" या वेषभूषेसाठी घरात फर्स्ट एडच सगळं सामान पण तयार होत.  मी त्याला अंथरुणात त्याच्या बाजूला पडून फोटो दाखवता दाखवता ती कविता ऍक्टिंग करत ऐकून दाखवली.  मला वाटलं तो कन्व्हिन्स होईल पण तसं झालं नाही.   "तुम्ही बाईंना फोन करून सांगा सार्थक भाग घेत नाही.  माझा नाव काढून टाका", तो अगदी ठाम होता.  तशी प्रत

संस्काराचे भजी

- सुबोध अनंत मेस्त्री "आई तू पप्पाला मारायची भरपूर लहानपणी?", सार्थकने आईला प्रश्न केला. "तुझा पप्पा काय पण सांगतो.  एवढी पण काय मारत नव्हते.  पोरं मस्तीच तेवढी करायची तर काय?  मोठे पप्पा (दादा) आणि अण्णा मस्ती करायचे.  हा नसायचा त्यांच्यात.  उगाच कायपण सांगत बसतात .  बायकांना खरं वाटायचं आधी यांच्या", आई कोणती गोष्ट कुठे जोडेल याचा नेम नाही. "पण एकदा घरी कुणीतरी आलेल  आणि मोठे पप्पा आणि पप्पांना पैसे दिलेले.  त्यांनी जाऊन भजी खाल्लेली ना.", सार्थक मला चिडवत मोठमोठ्याने हसायला लागला आणि नंतर म्हणाला,"तेव्हा मारलेलास ते पप्पाला", पुन्हा हसायला लागला.  त्याला कधीतरी हे मी किंवा दादाने सांगितलं असेल "तुला बरं हे सगळं आठवतं.  मारायलाच पाहिजे.  हावरेपणा केल्यावर मग काय?  म्हणून तुला पण सांगत असते कुणी काही दिल्यावर लगेच त्यांच्या समोर खायला घ्यायचं नाही किंवा कुणी काही देत असेल तर लगेच घ्यायचं पण नाही",  स्वतःवर डाव पलटलेला पाहून तो पुन्हा आपल्या वहीवर अभ्यास करण्यात रमला.  अभ्यास करताना असाच मध्ये काहीतरी विषय काढून टंगळ