Skip to main content

मयाच्या वाढदिवसानिमित्त

 



2009 साली पी. बी. सी. निमित्त आपली पहिली भेट झाली. दोघांचं राहण्याचं ठिकाण कामोठेच त्यामुळे ओळख आणि मैत्री वाढत गेली. प्रत्येक बुधवारी मिटिंग आणि उद्योजकांसाठी काम करणारे आपण दोघे धडाडीचे कार्यकर्ते, त्यातल्या त्यात उद्योगात दोघेही नवीन त्यामुळे आपली मैत्री बहरत गेली. स्ट्रगलचा बराचसा काळ आपण एकत्र घालवला आणि मग चार चौघात उठून दिसणाऱ्या "महेश" सरांच रूपांतर "मया"मध्ये झालं.
तुझ्या नावात जरी शंकर देवाचं स्थान असेल तरी तुझं उग्र रूप मी इतक्या वर्षात पाहिलं नाही पण फायनान्स या विषयावर तू मार्केटवर नेहमी राज्य करत राहिलास. मंगेश नेहमी मस्करीत म्हणतो, " महेश जोक्स पण फायनन्सवरच मारतो. इतर कोणत्याही विषयावर बोलायला लागला तर पाचव्या मिनिटाला तो फायनान्स या विषयावर येतो", हे ऐकताना थोडं गंमतीदार वाटलं तरी मंगेश किंवा आम्हा सगळ्यांना डाऊन दी लाईन एक गोष्ट माहितेय की तू फायनान्स हा विषय कोळून प्यायला आहेस. यापेक्षा एका यशस्वी उद्योजकाच लक्षण ते काय असू शकत? कुठे किती बोलायचं आणि कुठे किती वेळ थांबायचं किंवा वेळेचा प्रॉडक्टिव्ह वापर कसा करायचा हे तुला अगदी व्यवस्थित जमतं. एकदा एम.बी.सी. मीटिंगनंतर तू एका प्रोसेसबद्द्ल तेजस सरांना पेपरवर फ्लो चार्ट ड्रॉ करून दाखवत होतास आणि मी तिथेच उभा होतो. मला ते बघून कौतुक वाटलं आणि मी सहज म्हटलं, "मी आतापर्यंत हा पेपर रंगवला असता एवढी खाडाखोड केली असती", तेव्हा तेजस सर म्हणाले, " त्यासाठी थॉट्स मध्ये स्पष्टपणा लागतो जो महेश कडे चांगला आहे". आणि हे अगदी खरं आहे. मला तुझ्या विजनबद्द्ल किंवा थॉट प्रोसेसबद्दल कायम कुतूहल वाटत राहिलं आहे. अजूनही आहे.
आपल्या आजूबाजूंच्या लोकांचा कायम ग्रोथ होत राहावा ही तुझी मानसिकता जवळून पाहत राहिलो आहे. माझ्या बाबतीत मी टेकनॉलॉजी बाबतीत काय नवीन करू शकतो याबद्दल तुला मार्केटमधुन जेव्हा काही नवीन कळतं तेव्हा तू लगेच ते मला शेअर करत राहतोस. टेक आय टी ईजीअर बरेच वर्ष करण्याची ईच्छा होती पण नेमकं काय करावं कळत नव्हतं. पण तुला ही गॅप लगेच समजली आणि एक ट्रेनींग आपण सोबत अटेंड असती. मला तू ट्रैनिंग प्रोग्राम डिजाईन करण्यात मदत केलीस. कदाचित त्याशिवाय मी टेकनॉलॉजी ट्रैनिंग मध्ये लगेच पाय टाकला नसता. माझ्यासोबत अजा असेल किंवा विनोद दादा असेल तू तुझ्या सर्कल मधल्या प्रत्येक व्यक्तीबाबत फक्त योगदानाची भावना ठेवतोस. तुझ्या आजूबाजूचा प्रत्येकजण वैयक्तीक आयुष्यात कसा मोठा होईल हाच तुझा कायम प्रयत्न राहिला आहे.
कोलॅबरेशन आणि काँट्रीब्यूशन या दोन तत्वांवर तू आयुष्य जगत आलास आणि ती तुझी ताकद आहे. चुकीच्या गोष्टींना स्पष्ट चुकीची दाखवणे आणि त्याबाबतीत वेळोवेळी योग्य तो स्टॅण्ड घेणे हे तुझ्या इतकं चांगलं कुणाला जमतं असं मला वाटत नाही. इतके चॅलेंजस फेस करत असताना नेहमी सकारात्मक राहणं व चेहऱ्यावर स्माईल ठेवणं तुझ्याकडून शिकावं. प्रत्येकाच्याच आयुष्यात तुझ्यासारखा एक मित्र असावा. आम्ही त्या बाबतीत भाग्यवान आहोत. मित्राच्या पलीकडे आता आपलं भावाचं नात आहे आणि तेच कायम राहिल. बरीच वर्ष लिहायचं होत पण राहून गेलं. आज मुहूर्त लागला तुझ्या बाबतीतल्या भावना उतरवण्यासाठी. तुला भरपूर आयुष्य मिळो, तुझ्या प्रगतीचा आलेख असाच चढता राहो आणि तुझ्या हातून अगणित लोकांचं कल्याण होत राहो.
वाढदिवसाच्या भरघोस शुभेच्छा भावा!
लव्ह यु!
- सुब्या


Comments

Popular posts from this blog

आपली संस्कृती ते प्रगती - राजेश मॅन्युफॅक्चरिंग इंडिया प्रा. लि.

  काल राजेश इंडिया मॅन्युफॅक्चरिंग प्रा. लि. या वसईतील कामन विभागातील कंपनीला भेट देण्याचा योग आला. राजाराम फुलेजी यांना यावर्षी "महाराष्ट्र बिझनेस क्लब" प्रस्तुत "उद्योग गर्जना २०२५" मध्ये "उद्योगतारा" या सन्माननीय पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले होते. अडवायजारी बोर्ड मेंबर महेश चव्हाण यांच्यामुळे राजारामजींची ओळख झाली होती. महेश कडून त्यांच्या कंपनीबद्दल बरंच ऐकलं होतं आणि ते काल प्रत्यक्ष अनुभवायला मिळालं. वेळेच्या जवळपास पाऊणतास आधी आम्ही त्यांच्या फॅक्टरीला पोहचलो. वसई स्टेशन तिथून लांब असल्यामुळे कार घेऊन जाण्याशिवाय पर्याय नव्हता. माझ्यासोबत माझे मित्र आणि पार्टनर्स अमित देशमुख आणि अमित लाकरा होते. गेटबाहेरुनच कंपनीचा पसारा काय आहे याचा अंदाज आला. गेटपासून आतल्या भिंतीवर थोड्या थोड्या अंतरावर खूप चांगले मराठी / हिंदी असे मोटिव्हेशनल कोट्स लावले होते. आम्ही आत गेल्या गेल्या अकाउंट डिपार्टमेंट चे हेड आमच्याकडे आले आणि हात जोडून "गुड मॉर्निंग...वेलकम टू राजेश इंडिया" म्हणून आमचं स्वागत केलं. गाडी पार्किंग एरिया मध्ये पार्क करून आम...

अडोलसन्स

  अडोलसन्स एक वेगळा विषय म्हणून बरीच चर्चा झालेली अडोलसन्स ही नेटफ्लिक्सवरील वेबसिरीज पाहिली. अगदी मोजक्या ४ एपिसोडमध्ये विषयाचं गांभीर्य मांडण्यात दिग्दर्शक आणि टीम यशस्वी झाली आहे. एक जेमी नावाचा १३ वर्षाचा मुलगा आपल्याच वर्गातल्या मुलीचा खून करतो आणि त्याबद्दलच्या इन्वेस्टीगेशन बाबतीतच ही वेबसिरीज आहे. पहिल्या एपिसोडमध्ये अटक, दुसऱ्या एपिसोडमध्ये शाळेचं वातावरण, तिसऱ्या एपिसोडमध्ये जेमीची मानसिकता आणि चौथ्या भागात जेमीच्या कुटुंबियांना समाजाचा होणारा त्रास अशा सगळ्या अँगलना कव्हर करत ही वेबसिरीज आपल्याला विचार करायला भाग पाडते. अगोदर नाटकासारखी रिहर्सल करून सलग शूट झालेला प्रत्येक एपिसोड असल्यामुळे आणि कलाकारांच्या अभिनयामुळे अजून जिवंतपणा आणि नैसर्गिकता येते. मुलं लहान असल्यापासून पालक म्हणून त्यांच्या हातात मोबाईल देणारे आपण त्यांना कायम मॉनिटर्ड ऍक्सेस देणं विसरतो आणि मुलांची प्रायव्हसी म्हणून आपण त्यांना पूर्ण स्वातंत्र्य देतो. मुळात ते द्यायलाच हवं पण ते एका विशिष्ट वयानंतर. पौगंडावस्थेत असताना (खासकरून १२ ते १७ वयोगट) आपल्यासमोर अगदी सहज वावरणारी बरीच मुले इंटरनेटच्य...

जया अंगी मोठेपण....

  स्वतःच्या आवाजासाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या हॅना चॅप्लिन यांच्या हाऊसफुल असणाऱ्या शो मध्ये परफॉर्मन्स करताना अचानक आवाज चिरकला आणि काही केल्या पुढील कार्यक्रम होईल याची शाश्वती नसताना विंगेत असलेल्या ५ वर्षाच्या चार्लीने तो परफॉर्मन्स आईऐवजी स्वतः करून प्रेक्षकांना मंत्रमुग्ध करून सोडले. हाच त्याच्या आयुष्यातला पहिला परफॉर्मन्स. आईचा आवाज गेल्यावर पैसे यायचे बंद झाले आणि अत्यंत दारिद्र्यामध्ये आयुष्य काढावे लागले. दारूमुळे आपल्या आईशी घटस्फोट घेतलेल्या बाबांकडूनही पैसे येणे बंद झाले. आईने शिवणकाम करुन घर चालवण्याचा केलेला प्रयत्नही तितका यशस्वी होत नव्हता आणि त्यामुळे उपाशीपोटी राहण्याची सवय चार्लीला लहानपणापासूनच लागली. या सगळ्या घटनांमुळे चार्ली आणि त्याचा भाऊ सिडने याला वर्कहाऊसमध्ये जावं लागलं. तिथे स्वतःची चूक नसताना शिक्षा भोगाव्या लागल्या. यातच आईला वेडाचा झटका आला आणि ती वेड्यांच्या इस्पितळात दाखल झाली. कोर्टाच्या आदेशामुळे वडिलांच्या राहत्या घरात सावत्र आईसोबत काही दिवस काढावे लागले. इथे काम केल्याशिवाय चार्लीला जेवण सुद्धा मिळत नव्हतं. शाळेतून घरी येऊन त्याला काम...